Is oth liom go mór é bheith le cur in iúl agam don Tigh go bhfuair an Seanadóir Pádraic O Máille bás Dé Sathairn seo ghabh tharainn.
Fear é thug grá dílis dá thír, duine de na scoláirí Gaeilge ab fhearr a bhí againn, duine de scoth na huaisle imithe ar shlí na fírinne. Gheobhfar sna cuntais scríofa ar a ghníomhartha sa troid chun saoirse do bhaint amach dar dtír fianaise dheimhnitheach ar an bpáirt a ghlac sé sna gluaiseachta náisiúnta. Is ar éigin is gá thar tagairt a dhéanamh d'fheabhas Phádhraic Uí Mháille mar scoláire Gaeilge agus, ar aon chuma, tá daoine sa Tigh is fearr atá inniúil ar na cáilíochta san do mheas agus a gcothrom molta do thabhairt dóibh. Is leor a rá gurbh aoibhinn, fiú leo san a bhí taobh beagán eolais ar an nGaeilge, bheith ag éisteacht leis ag labhairt i nGaeilge ar chúrsaí a bhíodh faoi dhíospóireacht sa tSeanad.
Bhí sé d'onóir ag an Seanadóir O Máille bheith ina Leas-Cheann Comhairle ar an Dáil agus ina Leas-Chathaoirleach ar an Seanad agus is maith agus is ionnraic mar a rinne se a ghnó sa dá phost san. Ba fear é a raibh tuairimí daingne aige agus a chuir in iúl go teann iad le linn díos póireachta, ach, ar a shon san, níor chuir sé aon mhúisiam riamh ar éinne. Ní raibh sé ina nádúir múisiam a chur ar dhuine. Fear lách, groídhiúil, tiorthúil do bea é. Ba chara le gach aon duine againn é. Tá sé ráite ina thaobh ná raibh ann námhaid a dhéanamh d'aon duine agus sílim gurb é sin atá le rá againn go léir, is cuma cad é an taobh den Tigh ar a rabhmar i gcaitheamh na haimsire a chaith sé anso linn. Is brón linn a bhás agus níl duine riamh againn ná hairíonn uaidh é.
Go ndéana Dia trócaire ar a anam.